piątek, 9 października 2015

Tak blisko, a tak daleko...


Nie widziałam Cię już od miesiąca
I nic. Jestem może bledsza, trochę śpiąca,
trochę bardziej milcząca.
Lecz widać można żyć bez powietrza.
 Maria Pawlikowska- Jasnorzewska


Od czternastu dni nie mogę Cię dotknąć, przytulić, spojrzeć w oczy. 
Za siedem dni się zobaczymy, ale to kolejny tydzień rozłąki. Wiele ich jeszcze przed nami.
Pora się przyzwyczaić, ochłonąć, dorosnąć.
Ale jak ukoić osierocone serce matki???

"Mamo, jest mi tu dobrze"- balsam na zbolałą duszę
tak blisko, a tak daleko

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Miło mi, że mój wpis Cię zainteresował. Dziękuję za poświęconą chwilę na komentarz :)