Prapremiera sezonu

No i super.

Wstęp do wiosny zaliczony, a co za tym idzie- łono natury,
błogostan leniwstan, gołe łydki i kapelusz chroniący od udaru.

Taaaa udaru, troszkę żarzyło, co by nie mówić.

Odwaliłam zatem Manetowskie śniadanie na trawie,
aczkolwiek solo i w pełnym odzieniu, no te łydki gołe co prawda,
ale reszta jeszcze nieufnie schowana przed słońcem.

Sałatka z zieleniny, okraszonej czerwienią papryki w połączeniu ze świeżym powietrzem
smakowała niebiańsko.

Czas spędzony na leniwym czytaniu książki,
patrzeniu jak trawa rośnie i przymusowym słuchaniu, niekoniecznie cieszących ucho,
hitów z radia sąsiada uważam za spełniony i satysfakcjonujący.

Sezonie nadchodź!

Jeszcze w tle ściana szarości, ale już niedługo...