W charakterze ogonka, czyli Marina Golf Club

Uwielbiam takie życiowe niespodziewajki. 

Człowiek budzi się rano, wita nowy dzień, który zapowiada się jak ten wczorajszy i ten przedwczorajszy, a tu nagle ciabas, ciabaras i już świat się mieni kolorami tęczy. 

I już się dzieje, oj, dzieje się.

Tak po prawdzie, niewiele człowiekowi potrzeba do szczęścia. Chwilowa zmiana i już bateryjki podładowane.

I człowiek wrzuca parę drobiazgów do torby i rusza przed siebie. Niedaleko od domu, bardzo niedaleko, ale jakże uroczo. 

I intencja się liczy, bo podszyta miłością, bo mężyk na konferencję wyjazdową na dwa dni z noclegiem, a ja bym w domu, to padła propozycja, że może razem, bo co tak sama będę. A inni sami, byle dalej od żon, a ten mój ciągnie ten swój ogonek, bo kocha, nie inaczej, a ja też.

I jesteśmy.

Na półwyspie.

Otoczonym jeziorami, z nostalgicznym jesiennym krajobrazem dookoła, ze srebrzystą taflą wody widniejącą zza nagich drzew. 

I to wszystko w zasięgu wzroku. Wystarczy podejść do okna, wystarczy przejść kilkanaście metrów żwirową dróżką. 

No pięknie jest, a wiosną to już pewnie zajebiście.

(zdjęcie z internetu)

Niewiarygodnie piękna lokalizacja i tylko 12 km od domu (zdjęcie z internetu)

widok z tarasu

kolega ze spaceru

koci wierciołek, podziwia moją ortezę

widok z restauracji

My

nasze okna pierwsze od prawej, I piętro

kumpel ze spaceru

i kumpel kumpla, wypasione koty hotelowe

Nasz pokój

no proszę, nawet deska do prasowania

Basenowy relaks

wejście na basen