Dziwnie jakoś...
Cisza...
Totalna cisza!
Nienormalna wręcz!
Słyszę, jak Demi siusia na zamarzniętą na trawniku skorupkę śniegu. Wytężam słuch, skupiam się.
W górze słychać nikły szum silników samolotu.
Nadleciał, przeleciał...nic...
cisza..
cisza...
hmmm...
I nagle, jak za przyciśnięciem guzika świat się obudził.
Zawarczał silnik samochodu, skrzypnęło okno, w dali zaszczekał pies, zastukały czyjeś kroki na chodniku.
I...
najpierw powooooli, jak żółw ociężale, ruszyła maszyna...codzienności.
Witaj kolejny dniu :)
Jak poetycko!
OdpowiedzUsuńA swoją drogą, na Twoim podwórku jest nieprzyzwoicie cicho! Zawsze jak przyłażę, to chwilę tam się zatrzymuję i mówię do siebie - jakie fajne podwórko, cisza, koniec Olsztyna, koniec świata :)
Miłego dnia!
A dziękuję :) Uwielbiam to moje zadupie od samego początku. Aczkolwiek taka totalna mega cisza tu też jest zjawiskiem niezwykłym.
Usuń